Βιέννη: Η βασίλισσα με τα 400 παλάτια.

Η Βιέννη δεσπόζει στο κέντρο της Ευρώπης: διατηρώντας τις μνήμες της από το ένδοξο παρελθόν της πάλαι ποτέ Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας.
Η όμορφη και θλιμμένη αυτοκράτειρα Ελισάβετ, η Σίσι όπως είναι πιο γνωστή, δολοφονήθηκε από έναν Ιταλό αναρχικό - «ζει» ακόμη στις καρδιές των Αυστριακών θυμίζοντας ημέρες μεγαλείου.

Κείμενο-φωτογραφίες
Γιώργος Κ. Παπαδόπουλος

Στη Βιέννη έχει διατηρηθεί όλη η παράδοση στο πέρασμα τον χρόνων. Κυριαρχεί το μπαρόκ, έχουν διατηρηθεί κτίρια σε Ροκοκό και Γιούγκεντστυλ ενώ δεν απουσιάζουν και τα κτίρια σε μοντέρνο ρυθμό. Τον περασμένο μάλιστα αιώνα κατασκευάστηκαν κτίρια σύμφωνα με την αντιπροσωπευτική αρχιτεκτονική άλλων χωρών και όλα «δένουν» σ' έναν άριστο συνδυασμό που κυριολεκτικά αιχμαλωτίζει τον επισκέπτη της αυστριακής πρωτεύουσας.

Η Βιέννη είναι μια πόλη που σφύζει από ζωή. Θα την αισθανθείτε όταν περπατήσετε στους δρόμους της. Πιείτε το ποτό σας σ' ένα από τα μπαράκια, στέκια της νεολαίας και όχι μόνο. Απολαύστε τον καφέ σας στο πάμπoλλα και ζεστά καφέ της, όπως το Cafe Central ένα από τα πιο γνωστά στο κέντρο της πόλης.
Ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσετε τη Βιέννη είναι να περπατήσετε , ιδιαίτερα στην παλιά πόλη όπου είναι συγκεντρωμένα τα περισσότερα αξιοθέατα. Στο «Ρινγκ» που περιβάλλει την παλαιά πόλη υψώνονταν άλλοτε τα τείχη που προστάτευαν τους κατοίκους από τους εχθρούς της.

Ο καθεδρικός ναός του Αγίου Στεφάνου Stephansdom, με τον ακιδωτό τρούλο είναι σημείο αναφοράς. Οικοδομήθηκε στην τοποθεσία άλλου ναού του 12ου αιώνα, ρομαντικού ρυθμού, από τον οποίο διατηρούνται η κυρία είσοδος, Πύλη του Γίγαντα (Riesentor) και οι Πύργοι των Ειδωλολατρών (Heidentürme). Μετά το 1359 ξαναχτίσθηκε σε γοτθικό ρυθμό. Είναι ένα να αριστούργημα που το εσωτερικό του θα σας μαγέψει. Κύριο χαρακτηριστικό του ο νότιος πύργος που έχει ύψος 136,7 μέτρα ο οποίος αποπερατώθηκε μετά από εργασίες 75 ετών.

Αν θελήσετε να έχετε και μια άποψη της Βιέννης αρκεί να ανεβείτε τα 363 σκαλοπάτια που οδηγούν στο «καμπαναριό» του ναού.


Ο πεζόδρομος που ξεκινάει από την πίσω πλευρά του ναού είναι η Grabenstrasse που αποτελεί τον πιο εμπορικό δρόμο της πόλης. Εκεί θα βρείτε ό,τι καλύτερο έχουν να επιδείξουν οι πιο γνωστοί διεθνείς οίκοι μόδας. Βέβαια οι τιμές είναι αρκετά...αλμυρές, αλλά τα καταστήματά της αποτελούν πόλο έλξης τόσο για τους τουρίστες όσο και για τους ίδιους τους Βιεννέζους, κι όταν οι πόρτες των καταστημάτων κλείσουν, η "Graben" είναι ο χώρος για τη βραδινή βόλτα, τα ραντεβού, τα υπαίθρια bonbon με τις καραμέλες, οι καντίνες με τα "βουρστ" τα περίφημα βιεννέζικα λουκάνικα και τους διαφόρους γραφικούς τύπους που παίζουν ή τραγουδούν για τους περαστικούς.

Και όσοι νομίζουν ότι είναι τυχεροί ή τους... τρώει η τσέπη τους, στον ίδιο δρόμο βρίσκεται και το καζίνο της πόλης στο οποίο δεν χρειάζεται να πληρώσετε είσοδο, για να μπείτε.

-- Επισκεφθείτε την Όπερα της Βιέννης, η οποία βρίσκεται στο τελείωμα της "Graben" , ένα επιβλητικό κτίριο κτισμένο τον περασμένο αιώνα.
Κι αν η πεζοπορία σας άνοιξε την όρεξη και θέλετε να έχετε ένα "αυτοκρατορικό γεύμα" τότε ακριβώς απέναντι βρίσκεται το ΚΟΡΣΟ, το εστιατόριο του ξενοδοχείου Bristol, ένα από τα πιο παραδοσιακά και πολυτελή της Βιέννης. Ζητείστε να σας φέρουν το Elizabeth menu.
-- Επιβεβλημένη είναι η επίσκεψη στα δύο παλάτια, το χειμερινό Hofburg (Χόφμπουργκ) και το θερινό Schonbrunn (Σένμπρουν), που χρησιμοποίησε σαν κατοικία ο Φραγκίσκος Ιωσήφ (Φρανς Ζόζεφ) με τη σύζυγο του αυτοκράτειρα Σίσι.
Στα δύο αυτά παλάτια είναι αποτυπωμένη όλη η ζωή των αυτοκρατόρων της δυναστείας των Αψβούργων που κυβέρνησαν για 600 χρόνια [τελευταίος αυτοκράτορας ήταν ο Κάρολος σύζυγος της Τίτας της Πάρμας ο οποίος βασίλεψε για δύο μόλις χρόνια (1916-1918)]. Μετά την αναγκαστική του παραίτηση, στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, σήμανε και το τέλος της αυτοκρατορίας.
Στο εσωτερικό τους τα πορτραίτα, τα σαλόνια, οι κρεβατοκάμαρες, οι χώροι υποδοχής, τα σερβίτσια και άλλα αντικείμενα, όλα "φορτωμένα" με χρυσό και ασήμι όπως ταιριάζουν στους αυτοκράτορες.
-- Στο «Σένμπρουν» σ' ένα από τα κτίρια του τεράστιου κήπου που περιβάλλει το ανάκτορο διατηρούνται οι άμαξες που χρησιμοποιούσαν οι Αψβούργοι τόσο για τις καθημερινές τους μετακινήσεις όσο και για τις επίσημες ή σημαντικές τελετές (γάμους, κηδείες) καθώς και οι παιδικές άμαξες για τους μικρούς πρίγκηπες.
Τα λείψανα όλων των αυτοκρατόρων της δυναστείας των Αψβούργων φυλάσσονται στις υπόγειες στοές του "Καπουτσίνερ-γκρουφτ" μιας εκκλησίας κτισμένης στα 1618.
Η πιο εντυπωσιακή λειψανοθήκη είναι αυτή της Μαρίας Θηρεσίας και βρίσκεται εκεί με το σύζυγο της με τον οποίο ήταν βαθιά ερωτευμένη. Η πιο λιτή λειψανοθήκη είναι αυτή τον Φραγκίσκου Ιωσήφ ενώ πάνω σε αυτήν της Σίσι βρίσκονται πάντα... φρεσκοκομμένα λουλούδια τα οποία εναποθέτουν Ούγγροι επισκέπτες, τιμώντας με αυτόν τον τρόπο τη συμβολή της στην απελευθέρωση της χώρας τους.
Μερικά ακόμη από τα πολλά και θαυμάσια αξιοθέατα της Βιέννης είναι το εντυπωσιακό νεογοτθικό δημαρχείο, το ελληνιστικό Κοινοβούλιο και η ισπανική σχολή ιππασίας που ομολογουμένως πρέπει να επισκεφθείτε.

-- Στα αξιοθέατα περιλαμβάνεται και το ελληνικό εστιατόριο που σύχναζε ο

Ρήγας Φεραίος (βρίσκεται κοντά στο "Καπουτσίνερ-γκρουφτ" και δίπλα από αυτό η Ορθόδοξη Εκκλησία της Βιέννης που χτίστηκε από τον Έλληνα βαρόνο Σίνα).
Κάντε με το τραμ το γύρο του Ring, του „δακτυλιδιού“ που περιβάλει την παλιά πόλη, γυρίστε την πόλη με ποδήλατο ή κατευθεινθείτε στο Πράτερ που εκτός από το πάρκο ψυχαγωγίας, με σήμα κατατεθέν την τεράστια ρόδα, διαθέτει δάσος και μονοπάτια για πεζοπορία. Κάντε μιά βαρκάδα στο Δούναβη, αγαπημένο χώρο των Βιεννέζων για ιστιοπλοΐα και άλλες δραστηριότητες.

ΒΙΕΝΝΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Βιέννη σημαίνει πολιτισμός. Και δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς. Θα το αισθανθείτε από τον αέρα της πόλης που αφήνει την εντύπωση ότι χορεύει στους ήχους των συνθέσεων του Μότσαρτ, του Μπετόβεν, του Γιόχαν Στράους. Η Βιέννη διαθέτει 30 συνολικά σκηνές θεάτρου, 98 κινηματογράφους, 7 αίθουσες συναυλιών και 71 μουσεία. Στο Μπελβεντέρε εκτίθενται έργα των μεγάλων της νεότερης ζωγραφικής και γλυπτικής (12ο-16o αιώνα) όπως είναι ο Κλιμτ, ο Κόκοσκα, ο Σίλε.

Στο Κουνστχάλε μπορείτε να δείτε ότι πιο μοντέρνο έχει να παρουσιάσει η σύγχρονη ζωγραφική και γλυπτική ενώ το Κουνστχάους (Kunsthaus Wien) που είναι κτισμένο με ένα πρωτοποριακό στυλ, στους 4 ορόφους του στεγάζει τα έργα -περίπου 700- του δημιουργού του, ζωγράφου Hundertwasser, ο οποίος χρησιμοποιεί περί τα 1.100 χρώματα!! Από τον ίδιο είναι σχεδιασμένο και το κτίριο για την καύση και ανακύκλωση των σκουπιδιών.
Και βέβαια δεν νοείται Βιέννη χωρίς να δοκιμάσετε την Ζάχερ Τόρτε (Sachertorte) το περίφημο κέικ σοκολάτα που μπορείτε να το βρείτε σε πολλά ζαχαροπλαστεία, αλλά αν θέλετε το ... «ορίτζιναλ» τότε μόνο στο ζαχαροπλαστείο ΖΑΧΕΡ (SACHER) όπου το κατασκευάζουν ακόμη με τη συνταγή που χρησιμοποιείτο για τον Φρανς Ζόζεφ (όπως θέλει ο μύθος).
Το βράδυ να πάτε στο Grinzing, την περιοχή βορειοδυτικά της πόλης, με τις γραφικές κρασοταβέρνες τα „Heurigen” όπως είναι γνωστά, και να απολαύσετε το πολύ καλό κρασί που σερβίρεται από τους αμπελώνες της Βιέννης, τους καλούς μεζέδες και τις μελωδίες από ντουέτα κιθάρας και παραδοσιακών αυστριακών τραγουδιών.
Αν θέλετε να έχετε μία πανοραμική θέα της Βιέννης με το Δούναβη να τη διασχίζει, ανεβείτε στο Κάλεμπεργκ, τον πιο ψηλό λόφο της πόλης. Υπάρχει τακτική αστική συγκοινωνία.  Υπάρχουν κι άλλα πολλά που θα ανακαλύψετε μόνοι σας.

Όποια εποχή κι αν επισκεφθείτε τη Βιέννη θα έχει πάντα κάτι ξεχωριστό να προσφέρει.  Υπάρχει μηνιαίο έντυπο με όλες τις εκδηλώσεις που μπορείτε να προμηθευτείτε από τον Οργανισμό Τουρισμού της Βιέννης. 

NAMI ISLAND:Διακοπές σε ένα νησί στο ποτάμι

Κείμενο, φωτογραφίες: Μαρία Κρητικού.

Μια πρόσκληση στη φίλη μου Βάσω Ψαράκη, συγγραφέα/εικονογράφο παιδικών βιβλίων, από τον πρόεδρο της ΙΒΒΥ  (International Board on Books for Young People) Κορέας, στάθηκε η αφορμή να επισκεφτώ τη Νότια Κορέα και συγκεκριμένα το Nami Island ή όπως επίσης είναι γνωστό Namiseiom Island ή

Naminara Republic, όπως άλλαξε από την 1^η Μαίου 2006 .

Το ταξίδι από την Αθήνα έως τη Σεούλ έγινε μέσω Doha (πρωτεύουσα του Κατάρ), αφού προτίμησα να ταξιδέψω με την Qatar Airways. Διάρκεια ταξιδιού Αθήνας-Doha, 4.15’. Υπάρχουν και άλλες επιλογές βεβαίως, απλά αναζήτησα την πιο οικονομική. Αφού κάναμε μια «στάση» άκουσον, άκουσον στην Οσάκα της Ιαπωνίας και μετά από 10,30 συνολικά ώρες πτήσης, φτάσαμε στο αεροδρόμιο της Σεούλ, που μάλλον αδιάφορο ήταν αφού δεν μου άφησε κάποια ιδιαίτερη εικόνα. Από εκεί με ταξί (στοίχισε 80.000 won), υπάρχει βεβαίως και η λύση του λεωφορείου (Limousine bus no 602) με κόστος 9.000 won, έφτασα στην καρδιά της πόλης στο ξενοδοχείο Doulos Hotel όπου θα διανυκτέρευα. Ας σημειώσουμε εδώ ότι κάποιος Έλληνας πρέπει να έβαλε το χεράκι του αφού το λογότυπο του ξενοδοχείου ήταν το ελληνικό Δ στην καλλιγραφική του γραφή και βεβαίως το «Doulos» σε παραπέμπει ή σε επίθετο ή στην ετυμηγορία της λέξης. Η πόλη φαινόταν φιλική από το παράθυρο του αυτοκινήτου. Υπήρχε ζωή στους δρόμους στα πολλά υπαίθρια  «εστιατόρια» που στήνονται εν ριπή οφθαλμού, στους δρόμους της, από τη δύση του ηλίου για να ξαναμαζευτούν αργά τη νύχτα.

Την επόμενη ημέρα, μετά το πρωινό, ένας ευγενέστατος Κορεάτης με συνόδεψε στο πούλμαν, το οποίο έκανε τη διαδρομή Σεούλ – Gapyeongnaru στο Chuncheon (2 ώρες διαδρομή) απ’ όπου και επιβιβαστήκαμε στο φέρρυ για το Nami Island. Δέκα λεπτά διήρκησε το «ταξίδι» μας. Το πρώτο φέρρυ για το νησί ξεκινάει στις 7.30 π.μ. και το τελευταίο αναχωρεί από το νησί στις 9.45 μ.μ.

Το νησί, είναι ιδιόκτητο από την οικογένεια Minn και βρίσκεται στον Bukhangang ποταμό, 63 χλμ βόρεια της Σεούλ. Το όνομά του το πήρε από τον Στρατηγό Nami, (1441 -1469) της Δυναστείας Lee, ο οποίος εκτελέστηκε στα 28 του χρόνια και ο οποίος έχει θαφτεί στο νησί.

Λίγα χρόνια το νησί ήταν εγκαταλελειμμένο προς τέρψη των «clochar» οι οποίοι το είχαν μετατρέψει σε ένα απέραντο σκουπιδότοπο άδειων μπουκαλιών μπύρας.

Τέσσερα χρόνια πριν η οικογένεια Minn αποφάσισε να πάρει δραστικά μέτρα.

Η σοφή απόφαση που πήραν να προτείνουν στον πανέξυπνο και δραστήριο Mr. Kang, Woo Hyon, εικονογράφο, designer, συγγραφέα και υπέρμαχο της ανακύκλωσης έφερε άμεσα εκπληκτικά αποτελέσματα.

Το νησί μετατράπηκε σε ένα λίκνο πολιτισμού.

Δόθηκε έμφαση:

• στο περιβάλλον και δημιουργήθηκε ένα κέντρο Περιβαλλοντικών Μελετών.
• στο βιβλίο και πραγματοποιείται ετήσιο δίμηνο Διεθνές Φεστιβάλ για το παιδικό βιβλίο.
• στη μουσική και δημιουργήθηκε ένα Μουσείο Λαϊκών Οργάνων με εκπληκτικά και σπάνια όργανα, από τον Κινέζο συνθέτη Liu Horg Jun.
• σε άλλες μορφές τέχνης όπως: κεραμική, ζωγραφική, ξυλογλυπτική και δημιουργήθηκαν ανάλογα εργαστήρια.

Για τη διαμονή των επισκεπτών, λειτουργεί το ξενοδοχείο Jeonggwanru (τηλ. +82-31-580-8000). Τα υλικά τα οποία επικρατούν στην κατασκευή του είναι το ξύλο και το γυαλί. Η απλότητα του χώρου και η φιλική διάθεση των εργαζομένων σε κάνουν να νιώθεις πολύ «ζεστά».

Για όσους θέλουν μια πιο απομονωμένη διαμονή υπάρχει και η εναλλακτική λύση των μπανγκαλόου

Oι επισκέπτες του νησιού έχουν την ευκαιρία να κάνουν ευχάριστους περιπάτους σε μονοπάτια με πανύψηλα δένδρα, βόλτες με ποδήλατα διαφόρων ειδών: μονοθέσια, διθέσια για ένα ζευγάρι, ή οικογενειακά, αν πρόκειται για οικογένεια.  Ενδεικτικά σας ενημερώνουμε ότι το οικογενειακό ποδήλατο στοιχίζει 10.000 won για 30 λεπτά. Ένα τουριστικό τραινάκι διασχίζει το νησί και τα μισά χρήματα από τα 2.000 won που στοιχίζει η διαδρομή του δίνονται στην UNICEF.

Να ακούσουν ζωντανή μουσική στο Magic Hall  πίνοντας καφέ ή τσάι!

Η Κορεάτικη κουζίνα είναι πολύ γευστική και ανάλογα τις προτιμήσεις του καθενός. Μία δοκιμή στα πολλά εστιατόρια που υπάρχουν στο νησί σας την προτείνουμε ανεπιφύλακτα.

Μην ξεχνάμε βεβαίως και τις αγορές, τις οποίες μπορείτε να κάνετε στο νησί και να ενθουσιάσετε τους εαυτούς σας και τους φίλους σας.

Από όμορφα χρηστικά έως και διακοσμητικά αντικείμενα, τα περισσότερα από τα οποία παράγονται στο νησί, καλλυντικά, είδη τροφίμων (τσάι, φύκια, μπισκότα).

Αξίζει να αναφέρουμε ότι το νησί χρησιμοποιήθηκε για τα γυρίσματα ενός Κορεάτικου σίριαλ πολύ αγαπητού στο τηλεοπτικό κοινό. Το Nami είδε ξαφνικά οι επισκέπτες του, αυτή τη φορά νεαρά ζευγάρια, να αυξάνονται. Ήθελαν να ζήσουν και αυτά τις ευτυχισμένες στιγμές των ηρώων τους και να περπατήσουν πάνω στα βήματά τους.

Το διάστημα που ήμουν εγώ εκεί επισκέφτηκαν το νησί συνεργάτες του Εμίλ Κουστουρίτσα για να αναζητήσουν μεριές που πιθανά ταίριαζαν στο σενάριο της νέας ταινίας του μεγάλου σκηνοθέτη.

Η φιλοξενία είναι διάχυτη στο νησί. Οι άνθρωποι εκεί σίγουρα αγαπάνε αυτά τα 6 χλμ γης και αυτό φαίνεται από τον τρόπο που το φροντίζουν και το νοιάζονται.

Τα υλικά που υπάρχουν στο Nami είναι όλα ανακυκλώσιμα. Πέτρα, χαρτί, γυαλί, ξύλο.

Ιδιαίτερα θερμή υποδοχή σου κάνουν οι παιχνιδιάρικοι σκίουροι που τους συναντάς σε κάθε βήμα, οι οποίοι τρέχουν όλο σκέρτσο και χάρη και οι τέσσερις στρουθοκάμηλοι, ατραξιόν του νησιού. Είδα ακόμη πάπιες, λαγούς, μαύρα πουλερικά (!) και πολλά είδη πουλιών.

Η βλάστηση, άλλωστε, στο νησί είναι αξιοθαύμαστη. Τα δένδρα τους έχουν φυτευτεί από τον παππού Minn και τα φροντίζει με ιδιαίτερη αγάπη και έννοια ένας από τους εγγονούς του.

Σε κάθε σου βήμα στο νησί, βλέπεις την εικαστική παρέμβαση και την υψηλή  αισθητική του Mr. Kang. Του ανθρώπου που άλλαξε ριζικά την τύχη αυτού του μικρού τόπου, τον οποίο μετέτρεψε σε ένα επίγειο παράδεισο. 

Οι παρεμβάσεις του στο νησί θα συνεχισθούν ώστε τα κίνητρα επισκεψιμότητας στο Nami Island να αυξηθούν και να αγγίξουν περισσότερα ενδιαφέροντα των φίλων του νησιού. Γιατί σίγουρα γίνεσαι «φίλος» του. Το όραμα του είναι να μαθευτεί στα πέρατα της γης και να πάρει τη θέση που του αξίζει στις καρδιές όλων.

Είναι σίγουρο ότι θα το καταφέρει αφού ο ίδιος είναι ικανός να βρει τους τρόπους. Του το ευχόμαστε και δεν θα μείνουμε μόνο στις ευχές. Απόδειξη το δημοσίευμα αυτό που γράφτηκε από καρδιάς για να φτάσει σε εσάς.

Κόστος ταξιδιού

Αεροπορικά εισιτήρια Αθήνα-Doha-Seoul και το αντίθετο: 700€

Ταξί από αεροδρόμιο στη Seoul: 80.000wn

Limousine bus: 9.000wn

Το wοn σε αντιστοιχία με το ευρώ είναι …1 KRW = 0.0007 EUR)

……………..

Namiseom Island

Το νησί Nami (Namiseom Island) είναι ένα υπέροχο μέρος για περπάτημα και τη λήψη φωτογραφιών. Υπάρχουν πολλά μέρη για φαγητό και ψώνια. Εάν έχετε το χρόνο και την ενέργεια νοικιάστε ποδήλατα για να πάτε γύρω από το νησί. Δεν υπάρχει τόσα πολλά που μπορείτε να κάνετε σε αυτό το νησί αλλά τοπίο είναι μοναδικό. Το δείπνο από τα εστιατόρια του νησιού σερβίρεται νωρίς γιατί κλείνουν στις 8.30 μμ. Δεν υπάρχει ψυχαγωγία το βράδυ, δεν υπάρχει τηλεόραση στο δωμάτιο ή στο ξενοδοχείο. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Namiseom Island είναι ότι δεν υπάρχουν τηλεφωνικοί στύλοι. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όλα τα ηλεκτρικά καλώδια χτίστηκαν υπόγεια για να διατηρηθεί η φυσική αίσθηση του τοπίου

Στο κέντρο του νησιού, υπάρχει ένα πεδίο γρασίδι περίπου 316.320 τετραγωνικά μέτρα. Αποτελείται από διευκολύνσεις εκπαίδευσης και κατάρτισης, κάμπινγκ, πισίνες και εγκαταστάσεις για θαλάσσια σπορ για μηχανοκίνητα και θαλάσσιο σκι. Υπάρχει επίσης ένα θεματικό πάρκο με Merry-Go-γύρους, ένα σκοπευτήριο, roller skating παγοδρόμιο ενώ υπάρχουν εγκαταστάσεις διαμονής όπως Villas Resort και μπανγκαλόου. Το τοπίο είναι σαν παράδεισος με απόλυτη ήσυχο χώρο και καθαρό αέρα, δροσερό καθ' όλη τη διάρκεια του έτους.

Περισσότερες πληροφορίες: www.namisum.com

ΣΕΟΥΛ

προτείνουμε οπωσδήποτε μια επίσκεψη στο Gyeongbokguang, το επίσημο παλάτι της Δυναστείας Joseon, μια βόλτα στην κοίτη του τεχνητού ποταμού που έδωσε ζωή στην πόλη και μια θέση του τότε Δημάρχου στην Προεδρία της Δημοκρατίας σήμερα. ......... Για ψώνια οπωσδήποτε στην οδό των καλλιτεχνών και βέβαια να δοκιμάσετε την κουζίνα τους. Μην παραλείψετε να απολαύσετε ένα μασάζ από τις έμπειρες Κορεάτισες.

Καλό ταξίδι!

Σήμερα, η Σεούλ θεωρείται από τις κορυφαίες και ταχέως αναπτυσσόμενες πόλεις που προκύπτει από την οικονομική άνθηση και την ανάπτυξη και είναι γνωστή ως το θαύμα στον ποταμό Χαν, που μετατράπηκε από τις στάχτες του Πολέμου της Κορέας

στην τέταρτη μεγαλύτερη μητροπολιτική οικονομία του κόσμου με το ΑΕΠ των ΗΠΑ $ 773.900 εκατομμύρια [16] το 2012, μετά το Τόκιο, τη Νέα Υόρκη και το Λος Άντζελες.

Παγκόσμιο ηγετικό τεχνολογικό κέντρο, μπορεί να υπερηφανεύεται για το έβδομο μεγαλύτερο αριθμό στον κόσμο του Fortune Global 500 πολυεθνικές εταιρείες όπως η Samsung, η μεγαλύτερη εταιρεία τεχνολογίας στον κόσμο, καθώς και LG andHyundai-Kia. Gangnam. Η Περιφέρεια αποτελεί το εμπορικό κέντρο, μαζί με την Κεντρική Περιφέρεια και το οικονομικό κέντρο, Yeoui νησί και την τεχνολογία κόμβο Digital Media City. Κατετάγη ενδέκατος στο Γενικό Δείκτη Power Πόλη, η μητρόπολη ασκεί σημαντική επιρροή μεταξύ των παγκόσμιων υποθέσεων ως ένας από τους πέντε κορυφαίους οικοδεσπότες των παγκόσμιων συνεδρίων.

Στο Βελβεντό και στα Πιέρια, το βουνό των Μουσών

Κείμενο – φωτογραφίες Γιώργος Κ.  Παπαδόπουλος

Όταν επισκέφθηκα για πρώτη φορά το Βελβεντό ήταν στο πλαίσιο μιας περιοδείας στα καταλύματα και τις άλλες επιχειρήσεις που απαρτίζουν στην Κοζάνη το Τοπικό Σύμφωνο Ποιότητας «Ξένιος Δίας». Σκοπός τότε ήταν να γνωρίσουμε το Εννέα Μούσες ένα πολύ ωραίο ξενοδοχείο, μέλος του  Τοπικού Συμφώνου, που βρίσκεται στο κέντρο του οικισμού. Διαθέτει εννέα δωμάτια που το καθένα, διαφορετικό από τα άλλα έχει το όνομα μιας από τις εννέα Μούσες. Παρόλο ότι ο καιρός ήταν βροχερός και η περιήγηση στην πόλη κράτησε λίγο χρόνο, τα γραφικά σοκάκια  και οι ανθοστόλιστες αυλές τράβηξαν ιδιαίτερα την προσοχή μου και σκέφτηκα  ότι θα ήθελα να ξαναβρεθώ σε αυτό τον όμορφο τόπο, ώστε να τον γνωρίσω καλύτερα. Έτσι μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, εκμεταλλευόμενος την καλοκαιρία που επικρατούσε στα μέσα Ιανουαρίου και με μεσολάβηση του καλού φίλου Δημήτρη Μιχαηλίδη, την “ψυχή” (εμψυχωτής λέει ο ίδιος)  του «Ξένιου Δία», για  το που θα μείνω και ποιους θα μπορούσα να δω για να με βοηθήσουν, ξαναβρέθηκα στο Βελβεντό. Θα μείνεις πρώτα στο “Καταφύγι” και μετά στο “Αγνάντι” μου είχε πει, που έχει καταπληκτική θέα στο Βελβεντό και στη λίμνη Πολυφύτου.  

Έφτασα στο Βελβεντό λίγο μετά τις 9 το βράδυ, όπου στο κέντρο της πόλης των 4.000 κατοίκων, εκεί που ορθώσει το ανάστημά του και προσφέρει τη σκιά του ο γεροπλάτανος, με περίμενε ο Βασίλης Βέργος, πρώην πρόεδρος του Συμφώνου Ποιότητας και ιδιοκτήτης του ομώνυμου ξενώνα στο Καταφύγι.

 Λόγω του ότι στο δρόμο υπήρχε χιόνι, άφησα το αυτοκίνητο στο χώρο στάθμευσης του ξενώνα  «Αγνάντι» για να ανέβουμε με το τζιπ του Βασίλη. Πριν ξεκινήσουμε όμως αποφασίσαμε να φάμε πρώτα κάτι κι έτσι κατευθυνθήκαμε στο «Μετόχι»  ένα εξοχικό κέντρο λίγο πιο πέρα από το “Αγνάντι” το οποίο έχει  μία όμορφη σάλα και αρκετά καλό φαγητό. Αφού ήπιαμε και  μερικά ποτήρια από το πολύ εύγευστο τοπικό κρασί, πήραμε τον ανήφορο. Η απόσταση είναι 20 χλμ και λόγω των στροφών, παίρνει αρκετή ώρα. Αν και βράδυ η διαδρομή φαινόταν μαγευτική.  Το πυκνό δάσος που σχηματίζουν τα δένδρα με τους ψηλούς κορμούς δημιουργούν μία εντυπωσιακή εικόνα. ‘Δεν βλέπεις ακόμη τίποτα’ μου είπε ο Βασίλης. Η διαδρομή αυτή κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι μία ξεχωριστή εμπειρία και στην επιστροφή σου για το Βελβεντό θα το διαπιστώσεις. Υπάρχουν διάφορα μονοπάτια που τώρα δεν διακρίνονται, τα οποία προσφέρονται για πεζοπορία μέσα σε πολύ όμορφη φύση.

Μετά και μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας, σε υψόμετρο 1.450 μέτρων, μου μιλούσε με ενθουσιασμό για τον ξενώνα και τη θέλησή του να προσφέρει ποιότητα που να αντικατοπτρίζει τις παραδόσεις της περιοχής, αλλά και διατροφή με τοπικά αγνά προϊόντα. “Θέλω να μου πεις για τις ατέλειες ή τα λάθη που θα διαπιστώσεις για να δω αν μπορώ να κάνω και τις ανάλογες παρεμβάσεις” μου είπε πολλές φορές. Κι αργότερα, αυτό έκανα.

Όταν φτάσαμε και αφού προηγουμένως ανάψαμε τους θερμοσυσσωρευτές, ώστε να ζεσταθούν τα δωμάτια, καθίσαμε για ένα ποτό στο καθιστικό, δίπλα στο τζάκι, στο χώρο που είναι και η αίθουσα πρωινού. Η απλή, από ξύλο διακόσμηση, δημιουργούσε  μία ζεστή ατμόσφαιρα που δικαίωνε  την ονομασία του καταλύματος.

 Για να είμαι ειλικρινής η εικόνα που είχα σχηματίσει στο μυαλό μου πηγαίνοντας για το Καταφύγι ήταν ένας μικρός οικισμός με μισογκρεμισμένα σπίτια. Και όπως ήμουν κουρασμένος σκέφτηκα, τι να κάνει κάποιος εκεί πάνω…

 Το επόμενο πρωινό, με τον λαμπερό ήλιο στον καταγάλανο ουρανό, η πραγματικότητα με διέψευσε.. Ένα όμορφος οικισμός με αρκετά νεόκτιστα σπίτια σε αρμονία με το περιβάλλον, καταπληκτική θέα και από οξυγόνο, άλλο τίποτα. Από τη μία η εικόνα από πάνω του φαραγγιού Λάφιτσα με το “Σκεπασμένο”, με το απέναντι βουνό που αντικατοπτρίζεται στα νερά της λίμνης, το βλέμμα που χάνεται στο βάθος του ορίζοντα και από την άλλη, η αρχή των μονοπατιών για περιπάτους και πεζοπορίες και η κορυφή που θα φιλοξενήσει το χιονοδρομικό κέντρο που σχεδιάζεται αποτελούν ένα πολύ δυνατό συνδυασμό για να προσφέρουν ένα χορταστικό τριήμερο αναζωογόνησης μέσα στη φύση, που γεμίζει τις ‘μπαταρίες’ για πολύ καιρό.

Η κατάβαση από τα 1.450 μέτρα ήταν το ίδιο εντυπωσιακή με τη μία ωραία εικόνα σε κάθε στροφή να διαδέχεται την άλλη για να ολοκληρωθούν με την πανοραμική θέα του Βελβεντού που απλώνεται από τη μία πλευρά της  τεχνητής λίμνης.

Τα εξωκλήσια

Το Βελβεντό μαζί με τους τέσσερις γραφικούς οικισμούς Καταφύγι, Παλαιογράτσανο, Αγ. Κυριακή και Πολύφυτο, που αποτελούν το Δήμο  είναι ένας “μικρός παράδεισος” για όσους επιθυμούν μία περιήγηση σε χώρους θρησκευτικής λατρείας αφού διαθέτει 78 ναούς και εξωκλήσια ποικίλης αρχιτεκτονικής τεχνοτροπίας και μερικά εξ αυτών με περίτεχνες αγιογραφήσεις και τέμπλα.

ο μεγαλύτερος ναός σε διαστάσεις είναι αυτός της Κοίμησης της Θεοτόκου στο κέντρο της πόλης που χτίστηκε το 1804 στη θέση παλαιότερου. Κατά την παράδοση, όπως διάβασα στο ενημερωτικό φυλλάδιο της Ιεράς Μητρόπολης

Σερβίων και Κοζάνης, η ανοικοδόμηση περατώθηκε σε 40 ημέρες. Οι τουρκικές αρχές δεν έδιναν μεγάλες προθεσμίες για να μη χτίζονται μεγάλες εκκλησίες Εγκαινιάστηκε στις 27 Οκτωβρίου του 1807. Η εκκλησιά της Παναγιάς είναι τρίκλιτη, ξυλόστεγη βασιλική με νάρθηκα και γυναικωνίτη στη δυτική πλευρά της. Δύο σειρές κιόνων χωρίζουν τον κυρίως Ναό σε τρία κλίτη. Οι κίονες αποτελούνται από τεράστιους κορμούς δένδρων και απολήγουν σε ενσωματωμένα κιονόκρανα μικτού ρυθμού, Ιωνικού και Κορινθιακού. Στο δεξιό κλίτος υπάρχει ξυλόγλυπτο τέμπλο που χρονολογείται από τον 16^ο αιώνα και προέρχεται από το ναό που προϋπήρχε. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι εικόνες του τέμπλου που αγιογραφήθηκαν το 1807 και 1808 από ανώνυμο καλλιτέχνη, καθώς και οι τοιχογραφίες του Ναού, έργα των ετών 1805-1807 επηρεασμένα από το μανιερισμό και το όψιμο μπαρόκ. Το ξύλινο ταβάνι είναι διακοσμημένο με ρόμβους και τετράγωνα σχήματα, ενώ για την καλύτερη ακουστική πάνω από το ταβάνι έχουν τοποθετηθεί πήλινα πιθάρια ανεστραμμένα και ανοιχτά προς το εσωτερικό του Ναού. Το πυργοειδές καμπαναριό, ύψους 23μ. που βρίσκεται στο προαύλιο, κατασκευάστηκε το 1873 με λαξευτή πέτρα από Ζιουμπανιώτες μαστόρους. Η 300 οκάδων καμπάνα είναι προσφορά των ομογενών και χτύπησε για πρώτη φορά στον εσπερινό του Σαββάτου 18 Οκτωβρίου 1908. Το καμπαναριό το 1947 χρησιμοποιήθηκε ως πολεμίστρα και έχει εμφανή ‘τραύματα’ από βλήματα και μπαζούκας.

Επίσης, ξεχωρίζουν, στην ανατολική πλευρά το Βελβεντού, στην έξοδο που οδηγεί προς Κοζάνη ο Άγιος Μηνάς, 12ος-15ος αιώνας μ.Χ., μονόχωρος βυζαντινός ναός  που σύμφωνα με νεότερα αρχαιολογικά ευρήματα είναι χτισμένος πάνω στα ερείπια λουτρών προχριστιανικών χρόνων. Σε μικρή απόσταση από τον Αγ. Μηνά βρίσκεται  ο Άγιος Νικόλαος μονόχωρος μικρών διαστάσεων ναός που χρονολογείται από τον 16ο αιώνα και έχει θαυμάσιες τοιχογραφίες που φιλοτέχνησε ο ζωγράφος Νικόλαος. Στην είσοδο του ναού υπάρχει  η εξής επιγραφή: “Τον Απρίλιο του 1588 το χιόνι κατάστρεψε τις καλλιέργειες και τα αμπέλια με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι τιμές του κρασιού και των σιτηρών”. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν, το μοναστήρι Αγία Τριάδα σε υψόμετρο 900μ., ο Άγιος Δημήτριος (14ου  αι. αρχές 15ου) στον ερειπωμένο σήμερα οικισμό Γρατσιάνης καθώς και ο Προφήτης Ηλίας, μικρό και απέριττο κτίσμα του 1549, στο γραφικό χωριό Παλαιογράτσανο. Στους ναούς του Βελβεντού βρίσκουν εφαρμογή όλες οι τάσεις κάθε εποχής που επικρατούν στη Μακεδονία από τον 16ο έως τον 19ο αιώνα, γι' αυτό άλλωστε προσελκύουν πολλούς επισκέπτες.

Σκεπασμένο

Το Σκεπασμένο απέχει μόλις τρία χιλιόμετρα από το Βελβεντό κι ονομάστηκε έτσι από τα μεγάλα σκεπαστά κανάλια που κατασκεύασαν οι κάτοικοι της περιοχής τη δεκαετία του ΄50 για να μεταφέρουν νερό στον κάμπο. Την ξενάγηση

προθυμοποιήθηκε να κάνει ο τότε αντιδήμαρχος του Βελβεντού  Κώστας Κουρτέλης. Έτσι συναντηθήκαμε σε ένα εξωκλήσι την Αγία Τριάδα που βρίσκεται στο δρόμο προς το φαράγγι και δίπλα ακριβώς υπάρχει και μία αίθουσα που λειτουργεί ως  ψησταριά. Η ενέργεια που απαιτείται για να γυρίσει η σούβλα παράγεται με την περιστροφή ενός κυλίνδρου με πτερύγια από το νερό του ρυακιού που κατεβαίνει από το βουνό.  “Εδώ έχει μαζευτεί μία παρέα, τι λες πίνουμε κι ένα  τσιπουράκι για να ζεσταθούμε, πριν πάμε προς το σκεπασμένο;” Ρώτησε ο Κώστας. Η ιδέα, λόγω του κρύου αλλά και ότι ήταν σχεδόν μεσημέρι μου φάνηκε καλή κι έτσι  μπήκαμε στο μικρό δωμάτιο δίπλα από το εξωκλήσι, όπου ήταν συγκεντρωμένα  8-10 άτομα. Όλοι κάτι έκαναν για να ετοιμάσουν το τσιμπούσι. Μία παρέα ευχάριστων και φιλόξενων ανθρώπων – ο Μάρκος από τον ορειβατικό σύλλογο, ο Λευτέρης, ο Θανάσης κ.ά) που συζητούσαν για διάφορα θέματα. Μορφή της παρέας ο Ζήνων (ή Ζήνος) του οποίου η όρεξη για φαγητό προκαλούσε τα πειράγματα των υπόλοιπων. Εκείνο όμως που κατάλαβα ήταν ότι σύναξη χωρίς το Ζήνο δεν γίνεται.  Κι αυτό το  διαπίστωσα και στο αντάμωμα της παρέας, στην οποία προστέθηκαν κι άλλα άτομα, την επόμενη ημέρα στην τοποθεσία παράγκα, σ’ ένα μικρό δωματιάκι που βρίσκεται κοντά στην όχθη της λίμνης.

Αφού φάγαμε τους τσίπουρο-κρασομεζέδες που είχαν ετοιμάσει, πήραμε το δρόμο για το φαράγγι που βρίσκεται το  Σκεπασμένο.. Η πυκνή βλάστηση μαζί με τους Καταρράκτες και τις λιμνούλες δημιουργούν ένα περιβάλλον ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς.  Το νερό θαρρείς και ξεχειλίζει από παντού. Ακόμη και μέσα από τον κορμό ενός δένδρου, δημιουργώντας μία μοναδική κρήνη, λαξευμένη από τη φύση. Ο δήμος για να διευκολύνει τους επισκέπτες  εκτός από το λιθόκτιστο μονοπάτι που κατασκεύασε, τοποθέτησε ξύλινα παγκάκια, κιόσκια και παρατηρητήριο. 

 Το Σκεπασμένο βρίσκεται κατά μήκος του φαραγγιού Λάφιστα το οποίο πήρε το όνομα του από τις λαφίστειες ιέρειες της μυθολογίας που υπηρετούσαν το θεό Διόνυσο. Η διαδρομή  για όποιον δεν έχει τα κατάλληλα ρούχα και παπούτσια και  τον μη μυημένο στην ορειβασία είναι μέχρι ένα ορισμένο σημείο. Από εκεί και μετά καλό θα ήταν η πορεία του να γίνει υπό την καθοδήγηση κάποιου μέλους του ορειβατικού συλλόγου. Πάντως η αναρρίχηση και καταρρίχιση στο Σκεπασμένο, όπως μου είπε ο Κώστας, προσελκύει νέους και νέα, λάτρεις της περιπέτειας από όλη την Ελλάδα, ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες. Από το μεγάλο καταρράκτη που έχει ύψος σαράντα μέτρα-ενώ υπάρχουν και άλλοι τρεις μικρότεροι – η διαδρομή κατάβασης διαρκεί δύο ώρες. Σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να επισκεφθείτε την περιοχή, έχοντας βέβαια μαζί σας τα κατάλληλα ρούχα και παπούτσια για να περπατήσετε μέσα σε αυτή την υπέροχη φύση. Κι αν η πεζοπορία σας ανοίξει την όρεξη, τα τοπικά εδέσματα είναι σκέτη…απόλαυση. Αλλά αυτά θα τα ανακαλύψετε ανάλογα με τις επιθυμίες σας. Τώρα ας περπατήσουμε.

Διαδρομές

Υπάρχουν τουλάχιστον 9 διαδρομές με διαφορετικό βαθμό δυσκολίας που θα μπορούσε κάποιος να ακολουθήσει

Φαράγγι Λάφιτσας, δύσκολη διαδρομή 4χλμ., με βαθμό δυσκολίας 5, που αρχίζει από το μοναστήρι της Αγίας Τριάδας(υψόμετρο 650μ.) και καταλήγει στην τοποθεσία κάγκελα κοντά στον οικισμό Καταφυγίου.

 Καταφύγι-Φλάμπουρο: Διαδρομή 4χλμ.  για έμπειρους, με διάρκεια ανόδου και καθόδου 3 ώρες και βαθμό δυσκολίας 3, που περνά από τη θέση Κατσαράδικα, κατόπιν από το καταφύγιο του ΣΕΟ Κοζάνης (υψόμετρο 1945μ.) και καταλήγει στην κορυφή του Φλάμπουρου (υψ.2193μ). Κατά τη διάρκεια της διαδρομής υπάρχει άφθονο πόσιμο νερό όλες τις εποχές του χρόνου.

Μονοπάτι ορειβατών: Αυτή είναι η διαδρομή που κάνουν οι ορειβατικοί σύλλογοι, έχει βαθμό δυσκολίας 3 και η απόσταση είναι 15χλμ. Το μονοπάτι αρχίζει έξω από τον Βελβεντό, περνά από το Παλαίκαστρο και την τοποθεσία Γιούρτα που βρίσκεται το καταφύγιο του ορειβατικού συλλόγου Βελβεντού (υψ. 1450μ.) και καταλήγει στην κορυφή του Φλάμπουρου(υψ.2193μ). Η διάρκεια ανόδου είναι 6 ώρες και της καθόδου 5 ώρες.

Μονοπάτι Καταφυγιώτικο: Είναι το βασικό μονοπάτι που χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι της περιοχής για να πάνε από το Καταφύγι στο Βελβεντό. Είναι  από τα παλαιότερα και χρονολογείται από το 1600μ.Χ. Η απόσταση είναι 8χλμ και χρόνος ανόδου 3 ώρες και καθόδου 2.30΄. Πόσιμο νερό σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής.

Μονοπάτι Σκουλιαριώτικο:  Αρχίζει από το μοναστήρι Αγίας Τριάδας στο Σκεπασμένο, περνάει από την εκκλησία της Αγ. Κυριακής, του Αγ. Αθανασίου, της “Παναγιάς τα χωράφια”  και καταλήγει στο Καταφύγι(υψ. 1450μ.) Η κάθοδος γίνεται από το μονοπάτι του καταφυγίου. Ο βαθμός δυσκολίας είναι 4, η απόσταση 15χλμ. και ο χρόνος για την άνοδο 3 ώρες και για την κάθοδο 2,5 ώρες.

Υπάρχουν βέβαια και μονοπάτια για τους λιγότερο ‘μυημένους’, στα οποία η απόσταση που πρέπει να διανύσουν είναι από 2-4χλμ.

Μονοπάτι Μοναστηριού: Η αφετηρία είναι το Μετόχι, περνάει από το Παλαίκαστρο και καταλήγει στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας και τις δημοτικές κατασκηνώσεις(υψ.850μ.). Η απόσταση είναι 4χλμ και ο χρόνος για την άνοδο 1,30΄ και την κάθοδο 1 ώρα. Πόσιμο νερό καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής.

Κανάλι Λαϊκό: Αρχίζει από τη θέση Καρυές (υψ. 850μ) και μέσω του πέτρινου καναλιού φτάνει στο Αγ. Νικόλαο. Για την άνοδο και την κάθοδο απαιτούνται 30 λεπτά.

Αγ. Γεώργιος-Αγ. Αθανάσιος: Από το εξωκλήσι του Αγ. Γεωργίου(υψ. 650μ.) το μονοπάτι οδηγεί στο εκκλησάκι του Αγ. Αθανάσιου (υψ. 1.000μ). Απαιτείται πόσιμο νερό. Η απόσταση είναι 2χλμ και η διάρκεια καθόδου και ανόδου 1.30 ώρα

Το Λαογραφικό Μουσείο

Δεν γινόταν μετά  την περιπλάνηση στα γραφικά σοκάκια του Βελβεντού με τα κτίρια-στολίδια της μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής και τα νεοκλασικά, όπως είναι το παρθεναγωγείο κτίσμα του 1911, να μην επισκεπτόμουν το Λαογραφικό Μουσείο, αφού μέσα εκεί ξεδιπλώνεται όλη η πολιτιστική ιστορία τους περιοχής. Στεγάζεται στο αναπαλαιωμένο αρχοντικό Κώστα (1890) σχεδόν στην είσοδο του Βελβεντού και έχει εκθέματα από την ζωή των κατοίκων του 19ου και του 20ου αιώνα. Το Μουσείο δεν δείχνει απλώς αντικείμενα. Διηγείται ιστορίες από την καθημερινή ζωή των κατοίκων και τις ασχολίες τους, ενώ το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, που συνοδεύει την περιήγηση αυτού του Μουσείου και που υποστηρίζεται από το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Βελβεντού, δίνει στους επισκέπτες και ειδικά στα παιδιά , τη δυνατότητα να καταλάβουν ότι το ψωμί δεν το αγοράζανε στο σούπερ μάρκετ και ότι όλη η οικογένεια έπρεπε να κοπιάσει για να έχει τα απαραίτητα αγαθά προς το ζην.